دانشگاه صنعتی خواجه نصیرالدین طوسی یکی از دانشگاه‌های دولتی ایران است که دانشکده‌های آن به صورت غیرمتمرکز در شهر تهران قرار دارند. با تصویب شورای انقلاب فرهنگی این دانشگاه در سال 1359 با ادغام 9 مرکز آموزش عالی (مدرسه عالی فنی، دانشکده نقشه‌برداری، موسسه آبشناسی، موسسه عالی تکنیکوم (نفیسی) تهران، دانشکده هواشناسی و علوم جو، دانشکده مخابرات، مدرسه عالی ساختمان، دانشگاه کار و پیشه، تربیت دبیر فنی پلی تکنیک تهران، دانشگاه علوم و فنون مجتمع آموزشی وزارت راه، مجتمع تکنولوژی تهران و مدرسه عالی تلویزیون و سینما) به شکل کنونی و با نام دانشگاه فنی و مهندسی تشکیل شد و در سال 1367 به نام خواجه نصیرالدین طوسی، دانشمند ایرانی تغییر نام داد. دانشگاه در 11 دانشکده با 18 رشته تحصیلی در مقطع کارشناسی، 53 رشته در مقطع کارشناسی ارشد و 23 رشته تحصیلی در مقطع دکترا کار خود را انجام می‌دهد.

نسبت استاد به دانشجو در این دانشگاه 1 به23 است که اندکی با استاندارد جهانی که 1 به 20 است متفاوت است. دکتر مجید قاسمی -رییس سابق دانشگاه-گفته است که این نسبت در آینده? نزدیک به 1 به 18 ارتقا خواهد یافت.

هسته اولیه دانشگاه صنعتی خواجه نصیرالدین طوسی، دانشکده‌ای است به نام دانشکده مخابرات که در سال 1307 در محل فعلی دانشکده مهندسی برق و کامپیوتر دانشگاه تاسیس شد و در سال 1318 اساسنامه آن به تصویب مجلس شورای ملی وقت رسیده‌است. از این نظر به نوعی نخستین دانشگاه نوین ایران می‌باشد.

دانشگاه صنعتی خواجه نصیرالدین طوسی با ساختار فعلی در ابتدا در سال 1359، در پی تصویب ستاد انقلاب فرهنگی از ادغام 9 مرکز آموزش عالی و با عنوان مجتمع دانشگاهی فنی و مهندسی، بنیاد نهاده شد و سپس در سال 1362 نام آن به دانشگاه فنی و مهندسی و در سال 1367 به دانشگاه صنعتی خواجه نصیرالدین طوسی تغییر یافت. این دانشگاه در حال حاضر یکی از برجسته‌ترین دانشگاههای صنعتی ایران می‌باشد که فارغ التحصیلان آن مورد توجه بسیاری از مراکز صنعتی و دولتی قرار می‌گیرند. کارگاه ها و امکانات آزمایشگاهی قوی و پیشرفته از جمله وجوه بارز این دانشگاه هستند.

علاوه بر رشته مخابرات با قدمت 81 ساله، رشته نقشه برداری این دانشگاه 55 سال و دانشکده مهندسی مکانیک آن 36 سال قدمت دارند.

ریاست این دانشگاه بر عهده دکتر علی خاکی صدیق است.